عشق و عرفان
عشق و عرفان
315- پس آنکه عشق حضرت عشق را می خواهد باید اهل توبه باشد و در قبال گناهانش بخود آید و در نزد وجدانش شرمسار شود همانطور که امام علی (ع) می فرماید: براستی که توبه همان شرم از خویشتن است! یعنی انسان اهل شرم و
حیا لایق عشق الهی است و خداوند به توابین وعده عشق خود را داده است و نیز وعده داده که خودش آنها را در نزد خودش تعلیم می دهد: براستی که متقین در نزد خداوند تعلیم می یابند! قرآن کریم-
متقین یعنی کسانی که از ارتکاب به گناه در هراسند و از حضور خداوند شرم می کنند. اینان هستند که لایق عشق و عرفان الهی هستند. مسئله به همین سادگی است. پس آنانکه در جستجوی عشق و عرفان هستند و از این دکان به دکان دیگری در جستجویند و از استادی به استادی دیگر سرگردانند سوراخ دعا را عوضی گرفته اند.
اینان پنداشته اند که عشق و عرفان هم کالائی است که قابل خرید و فروش است. در این معنا تا ابد بمان که جز توابین مستحق عشق و عرفان حق نیستند و جز متقین توان حفظ و حراست از آن را ندارند. البته عشق و عرفان ابلیسی هم داریم که مختص شیادان و فاسقان و تبهکاران است که در سودای ماجراجوئی های متافیزیکی هستند.
316- آنانکه عشق عرفانی را مجموعه ای از فوت و فن و سر مگو می دانند احمقانی فاسق و شیادند که می پندارند می توانند با مکرهای خود به آن دست یابند و یا از طریق دستیابی به علوم به اصطالح خفیه به این راز برسند و یک شبه میلیاردر و سلطان شوند. اینان دزدان وادی عشق و جنون رسیده اند و جز رسوائی و هلاکت عاقبتی ندارند.
استاد علی اکبر خانجانی
حدیث عشق ص 41